Bu günlerde yine geçmişi anıyorum. Yine hatıralar hep yanımda.. Görüntü şöyle. Annem, ablam ve ben dedemi ziyarete gidiyoruz. Yol üzerindeki kuruyemişçiden akide şekerleri alıyoruz. Tabi dedem için değil :) Torunlar için. Annem hepimize dağıtıyor. Burada garip bir ayrıntı var. Ben o zamanlar hergün aynı kuruyemişçiden leblebi tozu alıyorum ama akide şekerini çok sevdiğim halde aklıma bile gelmiyor.Sanki o şekerlerin bir zamanı var. Tıpkı Napoliten çikolataları hep diğer dedemden beklediğim gibi.. Onlar da hergün gidilen bakkaldan alınmaz. O dedeye hastır. Bana ise bakkaldan Tombi almak düşer. Aldığım Tombiyi Ömer amcadan kaçırmak için binbir güçlük çekmeme rağmen hep aynı sokaktan dönerim eve. Genelde Tombi'nin binbir zararından birkaçını hergün dinlerim. Harçlıklarımın tamamına yakınını ömrüm boyu yazsam bitiremeyeceğim kalem, silgi ve defterlere harcarım.. "Baba bana Karmen al" cümlesiyle öğrendiğim türkçe benim canımdır. Karmen de diğerleri gibi uzun zaman sadece babadan beklenir :) Acaba şu an muzdarip olduğum cici takıntılarımı o hatıralara mı borçluyum!? Bilmiyorum :) Ama bildiğim tek şey o akide şekerleri bana büyük mutluluk verirdi. Diğer bütün özel zamanı olan ciciler gibi. Bir gün yolum düştüğünde Bahçekapı Hacıbekir Lokumlarından bizim kuruyemişçide hiçbir zaman bulamadığım çeşit akide şekerlerini alıp sizler için fotolar çekeceğim kısmetse :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder